Sonbaharın gelmesi ile birlikte Kahramanmaraş’ta bağ bozumu ve dolayısı ile üzüm şırasının değişik şekillerde işlenmesi ile sucuk, samsa, pestil gibi ürünlerin sezonu açıldı. Üzüm bahçelerinde ve dağların zirvesinde oluşturulan masere kazanlarında ateşler yakıldı, pekmezler kaynatıldı.
Köylüler el ele verdi, 5 bin ton üzüm elde ettiler. Üretilen üzümün yarısı safralık olarak iç pazara satıldı, kalan kısım ile şıra yapıyorlar. İMC usulü ile hergün bir bahçede toplanan çiftçiler, üzümleri kesiyor, sonrasında temizleyerek ağaç sallarda tepeleyip suyunu sıkıyorlar. Üzümün suyu, büyük kazanlara alınıp saatlerce kaynatılarak belli bir kıvama getiriliyor. Pekmeze dönüşen üzüm suyundan bastık, pestil, sucuk gibi ürünler elde ediliyor.
Üzüm suyunun kaynatılarak özel bir kıvamda şurup haline getirilmesi ve korunması Kahramanmaraş’ta yüzyıllar süren kültürel bir gelenek. Tatlıların özel bir yer tuttuğu Türk mutfağında pekmez, Maraşlıların neredeyse vaz geçilmezleri arasında. Bağ bozumun başlamasıyla Dulkadiroğlu İlçesi Bertiz mahalesinde çiftçiler hummalı bir şıra etkinliği başlattılar. Üretilen ürünleri hem kendileri yiyor, hem de iç ve dış pazarda satıyorlar.
Üzümlerin çiğnenmesi, mengenede sıkılması, saatlerce kaynatılması, kullanılacak kap kacağın temini gibi işler yardımlaşmayı gerektirdiği için, birçok alanda “şırahane” gibi bu işlerin ortak yapıldığı mekânlar oluşturuldu. Bu mekanda insanlar bir araya gelerek, ortaklaşa ürün üretiyorlar.