-“Ondan geriye ne kaldı?” diye sordu. Hz. Âişe:
-“Sadece bir kürek kemiği kaldı.” cevabını verdi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (S.A.V.):
-“(Desene) bir kürek kemiği hariç, hepsi duruyor!” buyurdu. (Tirmizî, Sıfatü’l-Kıyâme 35)
Hac mevsiminin en güzel zamanı olan Kurban Bayramı, yine kapılarımızı çalıyor. Her Kurban Bayramında olduğu gibi bu bayramda içimiz ümit, neşe ve sevinçle doluyor. Sıkıntıların, kederlerin, dertlerin, ayrılıkların ve küslüklerin sonu, yine bayram havasıyla temizleniyor.
Her Kurban Bayramında olduğu gibi bu bayramda paylaşmanın ve kardeşliğin tadını çıkarmalıyız. Hadis-i Şerif’te Risâlet Penah Efendimiz (S.A.V.)’inde belirttiği üzere, sadece paylaştıklarımız bize kalıyor.
Sabah vakti, büyük bir şevkle camiden çıkar çıkmaz, Ümmet olmanın şuuruna erişeceğiz. İlk önce selamlarımızı, daha sonra neşelerimizi paylaşacağız. Sonra eve gideceğiz, küçük bir bayramlaşma merasiminin ardından kahvaltı masalarına oturacağız. Daha sonra kurbanlar kesilecek ve et taksimlerine başlayarak, bu sene kurban kesememiş kardeşlerimizi sevincimize ortak etmesini bileceğiz. Ardındansa günün yorgunluğunu akraba ziyaretleri ile atıp, kahvelerimizi içtikten sonra bayramın ertesi gününü beklemeye koyulacağız.
Bu manzaraya elbette alışığız. Peki ya, bizimle aynı durumda olmayan kardeşlerimize nasıl yardım edebiliriz? Sadece kurban kampanyaları yürüten kurumlara bağış yapmakla bu iş bitiyor mu? Gelin biz bu paylaşma hadisesine birde başka yönden bakalım.
Bir bayram havası, asla belirli bir günün içerisinde sınırlanamaz. Çünkü, Müslüman bir insan, günün yirmi dört saatini de belirlenmiş kurallar çerçevesinde yaşamaya, hayatını intizamlı bir şekilde yürütmeye gayret etmek zorundadır. Bu yüce nizamî ölçülerimiz etrafında hayatımızı ikame edebilmeyi her ne kadar istesek de bazen işler istediğimiz gibi gitmez. “Mü’minler, bir vücudun uzuvları gibi” olduklarından, bizimle aynı şartlar altında yaşayamayan diğer kardeşlerimizin acısını yüreğimizde her daim hissederiz. Bu acılarımızı ise paylaşarak hafifletir ve ümidin kanatlarını sırtımıza takarız. Bizden kilometrelerce uzakta kalan din kardeşlerimizi bu vesilelerle hatırlar, onlara bir ümit olma niyeti güder, gayesi taşırız.
Yakın bir zamanda 15 Temmuz hain darbe girişiminden sonra verdiğimiz şehitlerimizin acısını yüreğimizde taşıyorduk. Ama bir millet şuuru olarak mayamızda yaşayan birliği ve dirliği yaşatmayı da biliyorduk. Yenikapı mitinginde bu şuurun gereğini yerine getirip, zalimlere korku ve mazlumlara ümit ışığı olmayı işte bu birlik, dirlik ve kardeşlik ile yakaladık. O günden sonra da ülkemizde büyük bir değişim rüzgarı esti ve biz milletçe yeniden birbirimize kenetlendik.
Türkiye, Dünya’nın dirilişini dört gözle beklediği bir ülkedir. Çünkü Türkiye, asırlarca acılarını paylaşmış, ümit ışıklarını saçmayı ve ilim, medeniyet, kültür yaymayı kendine vazife addetmiş Türk-İslam Medeniyetinin yegâne mirasçısı, savunucusu ve ilerleticisidir. Bizler dünyaya medeniyeti yaymış bir ecdadın torunlarıyız. Bu yüzden bizde bayram sadece kurban etleri ve bunların taksimleri ile ölçülemez. Bizim için ölçü, ilim-kültür ve medeniyet ekseninde tüm dünyaya saçtığımız ışık nispetinde ölçülür.
Bugün İslam Âleminin çektiği sıkıntılara da işte bu veçhesiyle bakılmalıdır. Bu acıları hafifletmenin, yaralara merhem olmanın ve tüm gönül coğrafyamızın, güneşi kıskandıracak şekilde parlamasının bir yolu varsa bu da ilim-kültür ve medeniyet çalışmalarına yönelmek olmalıdır.
Bu vesileyle, başta İslam Aleminin, daha sonra tüm Türkiye’nin bayramlarını en kalbi dileklerimle kutluyor, bu bayramın, yeniden dirilişimize vesile olmasını Yüce Hak’tan niyaz ediyorum. Paylaşacak en güzel şey, işte bu değerli ve nizamlı geçirmemiz gerektiğini bildiğimiz vakitlerimizdir. Bu vakitleri, gönül coğrafyamız uğrunda sarf etmeye çalışarak geçireceğimizi umuyor ve sevinçle dolu iyi bayramlar diliyorum.
Unutmayalım, paylaştıklarımız bizimdir! Haftaya görüşmek dileğiyle…
