KAPAKÇI AMCAYI KENTTE TANIMAYAN YOK 
Bugüne kadar topladığı mavi kapaklarla 5 binin üzerinde engelli insana tekerlekli sandalye hediye eden Abdulkadir Zeki Gülmez’in tekerlekli sandalye öyküsü, dinleyenleri duygulandırdı. İmam-Hatip Lisesinde kantin görevlisi olarak çalışmakta olan 52 yaşındaki Gülmez,5 yıldır yüzlerce ton kapak toplamaya sevk eden, öğrencilerden birisinin babasının trafik kazası geçirerek felçli duruma düşmesi. İlk kapak toplama eylemini, 2 ton mavi kapakla felçli babaya katkı sunarak gerçekleştiren Gülmez, artık kentin mavi kapak amcasıydı. Gün oldu bakkala girip kapak istedi. Gün oldu, kendi okulunun kantininde çuvallarla kapak topladı. Okullarla ve tüm resmi kurumlarla görüşerek, öğrenciler eliyle kapak topladı.5 bin 75´inci manuel tekerle sandalyeyi engelliyle bulusturan Gülmez, mavi kapak kampanyasına herkesi destek vermeye çağırdı. 
EVİNİN SIĞINAĞINDA TONLARCA KAPAK BİRİKTİRDİ 
Topladığı mavi kapakları evinin sığınağında depolayan Gülmez, bir tekerlekli sandalye alabilmek için tam 100 kilo kapak topladı. Bugüne kadar 5 bin 75 kişiyi sevindirdiğini söyleyen Gülmez, sadece engellilerin umudu olmakla kalmayıp çevre dostu da oldu. Caddelerden, marketlerden, okullardan topladığı mavi kapakları geri dönüşüme kazandırarak ekonomiye de katkı sunan Gülmez, başta Milli Eğitim Müdrlüğü olmak üzere, kendisine destek sunan herkese teşekkür etti. 

Her 100 kilo mavi kapağa 1 manuel araba alarak bir engelliyi sevindirdiğini ifade eden Gülmez “. Bu işin biz sadece engelli kardeşlerimize bir güzellik olarak düşünmüyoruz. Aynı zamanda çevreye vermiş olduğumu güzellikten de mutlu oluyoruz. Çünkü bu plastikler çevrede 500 yıl gibi bir zaman sürecinde kendini imha ediyormuş. Şimdi bulunduğum ortamda bugüne kadar toplamış olduğumuz kapakların bu okulun yüksekliğinde dağlar gibi kapaklar olduğuna inanıyorum. Çünkü evimizin altındaki sığınakta bu kapakları biriktiriyorum. Yani o sığınak kapaklarla doluyor. Geri dönüşümcü geliyor, yanaşıyor alıp gidiyor. Tabi benim en büyük mutluluğum bu. Bu arada bu 5 yıl içerisinde benim için çok büyük hatıraları olan, çok büyük böyle sevinçlere ortak oldum. Yani çok farklı ortamlara girdim çıktım. Çok mutluluklar yaşadım.” dedi 
Röp 1 Videonun 02.37 dakikasında konuşan, mavi kapakları toplayan Abdulkadir Zeki Gülmez: Arkadaşlar bizi “kapakçı amca veya Tekkeli Gülmezoğlu olarak biliyorlar. 2012 yılındaydı. Okulumuzda öğrenin gören bir kızımız, babasının trafik kazası yaptığını ve felçli durumda olduğunu söylemişti. Bizlerden kapak toplamamızı rica etmişti. Biz bu hanım kızımıza 2-3 ay gibi zaman zarfında 2 ton kapağa ihtiyacı olduğunu söyledi ve 2 tona bir akülü araba verdiklerini söylediler. Kantinci arkadaşlarımız ve bizlerin gayretiyle biz bu 2 ton kapağı toplamıştık. Sonrasında bu ihtiyaç sahibi amcamıza biz arabayı verdik. Arabayı verdiğimizde , bu amcanın gözlerindeki ışık, parıltı bizi yani olayı farklı bir boyuta getirdi. Yani neden biz bu işe devam etmeyelim, neden biz bu insanların duasında olmayalım diye biz bu işe devam etmeye başladık. Derken 2012 yılının Haziran ayından bugüne kadar zaman zarfı içerisinde bugünkü verdiğimiz manuel arabayla beraber 5 bin 75 tane manuel araba vermenin mutluluğunu yaşadık. Ben bu arada bu işte bize destek veren , desteklerini bizlerden esirgemeyen okul çocuklarımıza, Milli Eğitim Müdürlüğümüze, Valiliğimize, Kaymakamlığımıza ve belediyelerimize, ayrıca çok çok teşekkür ediyorum. Aynı zamanda bu kapakları tek tek toparlayıp , bir tane bir tane kapakları toplayalım, ihtiyaç sahiplerine umut olalım diyerek yerlerden kapak toplayan o minnacık elleri ben ellerinden öpüyorum. Her 100 kiloya 1 manuel araba temin ediyoruz. Bunun karşılığında da 1 manuel arabayı ihtiyaç sahibine veriyoruz. Bu işin biz sadece engelli kardeşlerimize bir güzellik olarak düşünmüyoruz. Aynı zamanda çevreye vermiş olduğumu güzellikten de mutlu oluyoruz. Çünkü bu plastikler çevrede 500 yıl gibi bir zaman sürecinde kendini imha ediyormuş. Şimdi bulunduğum ortamda bugüne kadar toplamış olduğumuz kapakların bu okulun yüksekliğinde dağlar gibi kapaklar olduğuna inanıyorum. Çünkü evimizin altındaki sığınakta bu kapakları biriktiriyorum. Yani o sığınak kapaklarla doluyor. Geri dönüşümcü geliyor, yanaşıyor alıp gidiyor. Tabi benim en büyük mutluluğum bu. Bu arada bu 5 yıl içerisinde benim için çok büyük hatıraları olan, çok büyük böyle sevinçlere ortak oldum. Yani çok farklı ortamlara girdim çıktım. Çok mutluluklar yaşadım. Efendim ekonomiye bu manuel arabalar 500-600 lira civarında. 5 bini çarparsak, aşağı yukarı 2.5 trilyon para yapıyor. Benim hiç bu kadar param olmadı. Ama devlete girdi olarak biz bu mutluluğu da yaşadık elhamdülillah.”