Kahramanmaraş bunlara layık mı?

Sayın Başkan, sayın Güngör. aslında sosyal medyada sizin için yazılmış bir köşe yazısı vardı, önce köşeme ekledim, sonra da niyetimin bağcıyı dövmek değil, üzüm yemek olduğunu düşünerek, bilerek sildim.Sildim ama insanaların kanaati değişmemişti. O satırlara, o cümlelere onay veren, kabul eden, bu şehirde yaşayan ve hatta size oy veren insanlar da aynı düşüncede, kanıda ve inançtalar.

Siz değerli okurlarım, bu eleştirilerin neresine ve ne kadarına katlanır veya katılırsınız bilemem de, gerek büyükşehir belediyesi, gerekse sayın Hayrettin Güngör, her geçen gün irtifa kaybeden uçak gibi, sürekli inişte.

Hareketlerinin, tavırlarının hem şehre, hem de partiye zarar verdiğini söyleyenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Hatta AK Partili dostlarımız bile kaygılı, endişeliler. Artık kimse saklamıyor içinden geceni. Mızrak çuvala sığmaz hale gelmiş demek.

Tamam, şahsiyetine bir şey demiyoruz, diyemeyiz de… Değiştirmesin, gerek de yok.

Ama bu şehrin başkanı olarak, şehr-ül emin olarak üslubuna dikkat etmesi gerekiyor.

*

Sayın Başkan, biliyorum yine küplere bineceksiniz, yine çalışanlarınız bu eleştirileri dosya halinde önünüze getirip, oluşturulacak klasörde yerini alacak, bunu biliyorum. Size hakaret etmek haddim ve hakkım değil. Yapmam, yapamam da… Ama siz de eleştiriye tahammül edin! ‘Ben nerede hata yaptım, yapıyorum!’ diye özeleştiri içinde olun! Bizim niyetimiz üzüm yemek, bağcıyı dövmek değil. Bakın, bu şehrin insanlarının yüzde 68 oyunu aldınız. Yarın seçim olsun, aynı oyu alacağınıza dair kesin bir şey diyemem. Kimse diyemiyor zaten. Size pembe tablolar sunan, size bilgi sızdıranlara inanmayın, güvenmeyin. Sizi kontrpiyede bırakmak ‘iki iş adamı arasında sulh sağladık, sulhta hayır vardır’ istiyorlar, sizin hata yapmanızı bekliyorlar ve bundan da nemalanmaya çalışıyorlar.

*

Sayın başkanım..

Gizli kapaklı yazılar yazmayı sevmem. Söyleyeceğimi direkt söylerim ve kimse de bunun önüne geçemez. Kimseye de ne eyvallahım var, ne düzüdereceğim, ne de başka hesabım!

Kurumunuzda çalışanlar huzursuz. İki kişi bir araya gelmeye korkuyor. Tedirginler, endişe içindeler. Siz çalışanlarınızın akşam işten çıkarken, o çıkış anlarını ve söylediklerini bir duysanız, sizi temin ederim ‘benden buraya kadar, gidiyorum!’ der, ceketi bile almadan Ankara’nın yolunu tutarsınız!

Size olan eleştirileri okudukça üzülüyorum, keyif alıyorsam kahrolayım. Şehrim adına üzülüyorum, senin adına üzülüyorum, AK Parti adına üzülüyorum.

Bu yazdıklarımı bir ağabey tavsiyesi olarak dikkate alın, ne olur. İnanın bunda samimiyim.