Kuranı okurken ağlayınız,ağlayamazsanız ağlar gibi okuyunuz...

Hüzünlü zamanlarda inen Kuranı okurken de hüzünle okumalıyız...

Yürekten okumalıyız...

Kalbimizin ta derinliğinden tefekkür ederek okumalıyız ki yüreklere dokunabilsin...

İslam,sadece dillerde terennüm edilen bir Din değil,aksine; İslam; teslimiyet ve samimiyet dinidir...

Medine mescidi inşa edilirken,Allah’ın resulü,mescide yapılan yardımların helal paradan olmasına özen göstermiş ve ihlaslı,ahlak sahibi insanların çalışmasını önermiştir...

İslam,bir yaşam biçimidir...

İslam,samimiyettir,kalp işidir...

Allah bile kalplerimize ve davranışlarımıza göre değer veriyor bize...

Öyleyse amellerimizi ve yaşantımızı ihlasla düzeltmemiz gerekmiyor mu?...

Bu İslam dini,samimi kalplere sahip insanlar üzerinden yükselecektir...

Gösterişi seven ve menfaatperest insanların üzerinden bu din asla terakki etmeyecektir...

Vakıf ve dernek çalışmalarında bu ilkeleri esas alarak çalışmaya devam etmek gerekmektedir...

Şimdilerde vakıflar ve cemaatler menfaat kapmaca ve atlama taşı olarak kullanılmaya başlanmıştır...

Kim olursa olsun,bizden yana olsun,sayımız çoğalsın anlayışı tüm kurumlarımıza sirayet etmektedir...

Bütün insanlara yaklaşımlar,zenginlik ve makam anlayışıyla oluşmaktadır...

Samimiyet ve ihlas ölçüsünün yerini,ye kürküm ye anlayışı ve parasal yaklaşımlar ölçüsü almaya başlamıştır...

Önceleri vakıflarda görev alanlar herşeylerini feda etmeye hazır gençlerden oluşurken,gece ve gündüz demeden İslam yolunda hizmet etmek ön plandayken,

Şimdilerde vakıflarda görev alanlar, ilk sırada yüksek mevkilerde görev beklentisi için beklemekteler ve bu göreve geldiklerinde de asli görevlerini ve öz benliklerini unutmaktadırlar...

Tez zamanda toplum olarak,topyekün düzelmek ve dürüstlüğün,adaletin yerine getirilmesi için çalışmalara başlamak gerektiğini düşünüyorum...

Ters giden birşeyler varsa,önce kendimizden başlamakla işe koyulmak gerektiğini düşünüyorum...

Bu Ramazan,muhasebe ve murakabe günlerimiz olsun...

Selam ve dua ile kalın...