Son yıllarda özellikle teknolojinin büyük devasal gelişimiyle beraber ne yazıkki çocukların ve hatta ebeveynlerin de dünyası değişmiş durumda ve tüm teknolojik aletlere bir yatkınlık ve sempatiklik görülüyor..Nerdeyse her evde Aypet'ler Pc'ler modem kurulumları mevcut Akıllı telefonlarda tabiki olmazsa olmazlarımızdan.Peki tüm bunları varlığı teknolojiyle çok yakından tanışmamız ve her alanımızda bulundurmamız Doğru mu? veya teknolojiyi çocuklarımızın bir parçasıymış gibi onlara kullandırmamız doğru mu? Maalesefki geldiğimiz nokta itibarıyla Biz artık "GERÇEK ÇOCUKLUK" kavramını öldürdük.
Anne - Baba:" çocuğum karnen iyi olsun sana iphone alırım" der "Çocuğum ödevini yap tableti vereceğim" " çocuğum komşuda yaramazlık yapma eve dönünce telefonumu sana vereceğim" En kötüsü de nedir biliyor musunuz? özellikle şahit olmuşluğum çok 2- 3 yaşlarındaki bebeklere bile telefon sempatisini uyandırmışlar.
Anne çocuğu dizinde sallıyor çocuk uyumuyor, getirin şu telefonu vereyim de uyusun diyor.Gerçekten çocuk beyni bu duruma öyle muhteşem uyarlanmış ki bu metod başarılı oluyor. Bu durumda Eğitimcilerde de aynı. Öğretmenler her gün bir yığın ödev veriyor gidin internetten araştırın yazın getirin diyor. Sormak istiyorum sizin zamanınızda internet mi vardı? Bilgiye ulaşmanın yolu bir tek internet mi?
Kütüphaneler ne için var internet yerine çocukları neden kütüphanelere bilgi ansiklopedilerine yönlendirmiyorsunuz? İnternette insanın algısını bozacak türlü oyunlar varken neden bu teknoloji sempatimiz bitmiyor? evet inkar etmemeliyiz ki çok faydalı yönleri de var hayatı kolaylaştıran istediğimizi önümüze sunan aletlerdir fakat bu kadar yakın olmamız doğru değildir.
Yüz yüze iletişimlerimiz hep bu yüzden bitti artık insanlar la konuşma ihtiyacımızı bile bunlardan karşılıyoruz. Evin içinde ebeveynler telefonlara gömülmüş hayatı orda yaşıyorda çocuk ne yapsın? Rol modelseniz çocuğunuzda böyle olur.Baba işten gelir sosyal medyada spor, haber peşinde.Annede bugün mutfakta yaptıklarını sergileme peşinde.Bu durum bizi de bitirdi.
Kültürümüzden, içtihatlarımızdan çok uzaklaştık. Çocuklarımıza geleceğimizin mimarları olan nesillerimize insan ilişkisi, insan sevgisi, yardım , merhamet kavramlarını öğreteceğimize onları kendi kaderlerini tayin etme yoluna itiyoruz.Başını sosyal medyadan kaldırmayan çocuktan yarın için size merhamet edeceğini beklemeyin çünkü ondan çok uzak yetiştiriliyor.Türkiye'de sosyal medya kullanan çocuk yaşı 9-10 'a inmiş durumda.Bu çocuklar orda ne yapıyor diye hiç düşündük mü? Ya da biz yetişkinler yediğimizi, içtiğimizi oraya taşımakla ne elde ettik? Çocuklar ergenlik çağına gelmiş gusul abdesti nedir hangi durumlarda alınır bunu bile bilmiyorlar ama biz modern çocuk yetiştirme derdindeyiz okusun doktor olsun, avukat olsunda ne olursa olsun.
Dünya doktora da avukata da kalmış değil. Elbette en iyi şeyleri bekleriz onlardan ama önce geleneklerine, inancına, insanlığına bağlı bireyler yetiştirme kaygısında olalım.Teknoloji hastalığından uzak duralım, teknoloji olmasa da büyük yerlere gelir çocuklarımız.
