Dünya nüfusunun yüzde 10’u, Türkiye nüfusunun ise yaklaşık yüzde 15’i engelli vatandaşlarımızdan oluşmaktadır. İnsanların engelli olmaları çeşitli faktörlere bağlı olarak ortaya çıkan bir sonuç olmakla birlikte engellilerin normal bir hayat sürmeleri ancak toplumsal duyarlılığın oluşturulmasıyla mümkündür. Bu anlamda hepimize düşen vazife bir nebze olsun toplumsal duyarlılığa katkı sağlamak olmalıdır.

Onların bize hayat dersi verdiğini ve bizlerin onlara bir teşekkür borcumuzun olduğunu unutmamalıyız. Çünkü onlar bize çok şey öğretiyorlar. Karşılıksız sevmeyi zihinsel engelli insanlarımızın bakışlarında görüyoruz. Hiç görmeden hissetmeyi görme engellilerimizden öğreniyoruz. Ses çıkarmadan sohbet etmeyi işitme engellilerimizden öğreniyoruz. Resim yapabilen ayak parmaklarının olabileceğini, bir kaldırımı aşmak için mühendislik bilgisinin gerekmediğini ortopedik engellilerimizden öğreniyoruz. Engelli bir birey olmanın her şeyin bittiği anlamına gelmediğini onlardan öğreniyoruz.

Empati, insani hasletlerin en yücelerindendir. Kendi kalıbını terk edip karşıdakinin hacmini görebilmek zor zanaattır. Gözlerinizin görmediğini, doğadaki bin bir rengi keşfedemediğinizi; ya da yürüyemediğinizi, gönlünüzce koşamadığınızı, fikirlerinizi ifade edemediğinizi, tek başına yemek yiyemediğinizi, güzel müzikler dinleyemediğinizi, sevdiklerinizin sesini duyamadığınızı hiç düşündünüz mü?

Hepimiz birer engelli adayı olduğumuzu unutmamalıyız. Engelli kardeşlerimize engel olmamalıyız. Onlar, engel olmadığımız sürece engelsizdir. Fiziksel veya zihinsel engelli olmak bir kusur değildir. En büyük engel, engelli insanları hor gören kör zihniyettir! Cenab-ı Allah milletimizi yüreği ve karakteri engellilerden korusun.

Beyinlerdeki ve vicdanlardaki engellerin kalkması dileğiyle; hayatın tüm engellerini aşan kardeşlerimizin ‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nü kutluyorum.”